061 Madame Guillotine

Felix Bakker was ziek, ongeneeslijk ziek en dat ging gepaard met vele lichamelijke klachten en pijn. Hoe graag wilde hij niet uit zijn lijden verlost worden. Maar ja, de wetgeving stond deze doodswens danig in de weg. Behalve dat hij leed had hij een grote passie; de Franse revolutie. Het was eigenlijk een heel ongezonde fascinatie. De Franse revolutie staat bekend om het grote aantal onthoofdingen en eigenlijk wilde Felix euthanasie. Maar dan wel op dezelfde manier als de Franse adel aan zijn eind kwam, ja, hij wilde niets liever dan onthoofd worden puur om te ervaren hoe dat was. Hij wilde erachter komen of hij de laatste minuten, seconden nog zintuigelijke waarnemingen had nadat zijn hoofd in een mandje was gerold. Alleen zoals ik al zei bood de wet geen mogelijkheid zijn bizarre wens tegemoet te komen. Hij was goed bevriend met zijn arts die wat betreft zijn wens hem zijn zin wilde geven. Maanden gingen voorbij; Felix en zijn arts schreven vele brieven aan de medische tuchtraad maar die stond niet achter deze plannen. Moedeloos werd Felix van de vele afwijzingen. Tot op een dag men ineens wel bereid bleek zijn verzoek in te willigen. Weken zijn er toen voorbij gegaan en Felix werd intussen steeds maar zieker. De kwaliteit van zijn leven was dermate achteruit gegaan dat zijn arts besloot haast te maken. Toch had hij nog een lange weg te gaan. Felix kreeg diverse gesprekken met psychologen want zo'n ongebruikelijk verzoek kreeg men niet dagelijks.

Eindelijk, na veel bureaucratisch gedoe kwam de dag. Felix had de laatste maanden van zijn leven veel gelezen over de roerige periode in de geschiedenis waarin tot in details het gruwelijke einde van het Franse koningshuis beschreven werd, haast op het perverse af.

Felix had de regie in eigen handen; met een koets werd hij naar een plein in Parijs gebracht waar de guillotine al klaar stond. Natuurlijk was hij erg gespannen over het lot wat hem te wachten stond. De beul, onherkenbaar door een masker stond sadistisch te grijnzen. Veel mensen waren toegestroomd om dit schouwspel mee te maken, net zoals aan het eind van de achttiende eeuw. Wat de mensen bezielde om hier per se getuige van te willen zijn was een compleet raadsel. Een trommelaar zorgde voor wat geroffel om het geheel nog wat angstaanjagender te maken. Felix kreeg een blinddoek om en klauterde zelf op de gigantische stellage. Hij was best gespannen en het zweet droop van zijn voorhoofd. Hij moest zijn hoofd door een gat steken en het publiek werd onrustig. Totdat er plotseling iets totaal onverwachts gebeurde; Felix kreeg een hartaanval. Nog voordat het dodelijke mes naar beneden zou gaan had Felix een hartstilstand die hem fataal was nog voordat de guillotine een eind aan zijn leven zou maken. Waar hij zo lang naar had uitgekeken werd abrupt verijdeld. Men besloot daarop de onthoofding te annuleren. Een droom aan duigen.

Wat is de zin van ons bestaan?

© Frank Faber 21 februari 2015