v060

060 Niet voor vegetariërs.

Een goede vriend van me zou binnenkort zijn verjaardag vieren en omdat ik niet met een doorsnee cadeau op de proppen wilde komen overwoog ik iets te geven waar hij lang plezier van zou hebben. Ik besloot dat het dan maar een vleesetende plant moest worden want het leek mij leerzaam om toe te zien hoe zo'n plant bijvoorbeeld een bromvlieg zou verorberen, kortom, een acte de présence van Moedertje Natuur. Derhalve begaf ik mij in de stad naar de dichtstbijzijnde bloemist die ook de beste referenties had.

Het was een enigszins duister winkeltje wat beheerd werd door een klein tanig mannetje met een gebruind doorgroefd gelaat. Hij had iets komisch en zou zo bij het cabaret kunnen. Nadat hij mij gevraagd had waar hij mij mee van dienst kon zijn en ik mijn wens kenbaar gemaakt had kwam er een speelse glimlach op zijn gezicht.

"Meneer, dat moet een weloverwogen keus van u zijn." Hij stak zijn rechterhand omhoog en tot mijn ontsteltenis ontbraken er maar liefst drie vingers aan die hand.

"Ja meneer, dat heb je ervan als je ze vergeet te voeren; geef een vinger en ze nemen de hele hand. Bij wijze van spreken!" met zijn vingers had hij niet zijn gevoel voor humor verloren.

"Die kleintjes eten uitsluitend bromvliegen, maar die grotere exemplaren heb ik wel eens een muis naar binnen zien werken."

Hij liet me enkele van die bloeddorstige plantjes zien die verscholen achter een grote vingerplant achter in de winkel stonden.

"Mijn god," dacht ik hardop "de triffids bestaan dus echt."

"Ja die grote eten het liefst een biefstukje." Ik nam het graag van hem aan. Niet alleen in aanschaf waren het vrij prijzige plantjes, om ze in leven te houden moest je elke dag langs de slager. Hij gaf een uitgebreide verhandeling over hoe boeiend dit gewas kon zijn. Alle aspecten van de verzorging ervan kwamen aan bod.

Uiteindelijk stond ik weer op straat met een begonia. Die zijn wat vreedzamer.