v058

058 Schoolfeesten

Als er iets was waar je als puber naar uitkeek waren dat wel klasseavonden. Je kon je dan uitleven op discoklanken die je trommelvliezen zowat onherstelbare schade toebrachten. Je danste met het meisje van je dromen onder visnetten met ballonnen gevuld, echt jaren '70 en je deed je tegoed aan frisdrank en zoutjes. Ik had toen ook mijn eerste vriendinnetje, ik zal haar even Josephine noemen. In de hal van de school stond een heel groot aquarium met tropische vissen waar achter een loze ruimte was. Dat meisje en ik vonden dat een leuke plek om elkaar ongestoord af te lebberen. Totdat de rest van de klas het in de gaten had en massaal kwam kijken. Aan het eind van de avond, meestal 12 uur ging onbarmhartig de TL verlichting aan en moest je naar huis. Op zo'n avond bleef er soms flink wat eetbaars over en ik had eens een stokbrood op de snelbinders van mijn fiets vastgemaakt en meegenomen naar huis want weggooien was zonde. Behalve het fenomeen klasseavonden bestonden er ook schoolfeesten voor de hele school. Die waren wat grootser opgezet en werden geloof ik eens per kwartaal georganiseerd.

Er was zo'n schoolfeest gaande en men had daarbij een wedstrijd georganiseerd wie de meeste tompouces kon verorberen. Ik had er drie op en toen vond ik het welletjes. Maar een medeleerling had het klaargespeeld negen van die dingen naar binnen te werken en dat had hem toen de hoofdprijs opgeleverd. En die hoofdprijs was … een slagroomtaart!

Even later besloot ik samen met enkele lotgenoten op het toilet onze vinger in ons keelgat te steken om te voorkomen dat we erge buikkrampen zouden krijgen van al die tompouces, maar toen puntje bij paaltje kwam hadden we geen van allen het lef om dat daadwerkelijk te doen. Dat zijn toch dingen die je altijd bijblijven. Overigens ben ik er gelukkig toch niet ziek van geworden, maar ik weet niet hoe het die winnaar vergaan is en of hij nog heeft kunnen genieten van die slagroomtaart. Ik heb nog een foto van mezelf van die avond happende in een tompouce. Dierbare jeugdherinneringen die niemand je af kan pakken.