054 Hinderlijk

In het kleine huiskamertje zat in een kalfsleren fauteuil een vrouw van middelbare leeftijd in Agatha Christie te lezen of het een telefoonboek was. Haar man zat iets te typen dat af moest. Zijn bureau bulkte van de paperassen en ander waardeloos of waardevol materiaal. Er kon niets meer bij. Alleen het kopje koffie dat zijn vrouw zorgzaam om acht uur neergezewt had en dat haar man koud liet worden door er geen vinger naar uit te steken. Het kleed had zich behagelijk vol kreukels uitgestrekt en wachtte hongerig af tot er iemand een flinke smak over zou maken. Kortom, hier werd geleefd, dat is duidelijk. Zo'n zachte kuisheid kan ineens ruw verstoord worden door onnadenkend telefoongerinkel. Dat gebeurde toen ook tot grote ergernis van de man die hierdoor een onherstelbare typefout had gemaakt en hij was al zo'n flink eind gevorderd. Hij smoorde met moeite een vloek in de kiem en schoof zuchtend en steunend met duidelijk merkbare tegenzin zijn zetel naar achteren en begaf zich naar de oorsprong van het gerinkel. De hoorn was vlug van de haak genomen zodat aan de andere kant van de lijn te horen viel:

"Ja, spriek iek met Mieke?"

Daar dit niet het geval was gaf de Indische het commentaar: "Oe, dan bien iek zekerr verkeerrd verbonden, parrdon voor de stoorrnis!"

De verbinding werd met een klik verbroken. Zulke gebeurtenissen kunnen veel veranderingen in het huiselijk bestaan teweeg brengen.

© Frank Faber 1975