053 Zeer oud

Het was oudejaarsavond en aan een oud tafeltje welke oudheid onder een rood geblokt tafelkleedje verscholen werd zat een even oud mannetje. Hij had besloten het nieuwe jaar met veel goede voornemens tegemoet te treden, hoewel hij zelf niet geloofde dat ze ooit in vervulling zouden gaan. Hij had zich bijvoorbeeld voorgenomen minder sterke drank te gebruiken, maar dat nam hij zich elk jaar voor. Op tafel stond een dure fles champagne die hij uit zijn krappe A.O.W. had weten te financieren, te wachten tot hij ontkurkt zou worden. Benevens een flesje oud bruin en een oude klare. Wat een contrast in vergelijking met het nieuwe jaar dat komen zou. Verder was er ook een kleine pendule die driftig voor een ritmische achtergrondmuziek zorgde. Zo nu en dan werd het wreed onderbroken door vuurwerk van buiten. Diegenen die het afstaken vonden dat het Nieuwe jaar moest opschieten en dat ze het Oude jaar weg moesten laten knallen. De man trok zich nauwelijks iets van het gebeuren buiten aan. Misschien merkte hij het niet eens want er waren al aardig wat klares naar binnen gewerkt. Niemand kon hem dat overigens beletten want hij was geheel alleen zonder zich eenzaam te voelen. Zijn vrouw lag al een paar jaar onder de aarde over het leven na te denken. Dat laatste is maar een hypothese. Terwijl buiten een enthousiaste vuurpijl die alle kleuren vertoonde welke het spectrum rijk is, gevaarlijk dicht langs het raam suisde, was het Nieuwe jaar niet zo ver meer verwijderd. Op dat moment begon de pendule een eigentijdse melodie te klingelen; het Heilig Moment was aangebroken. De man hief zijn glas en wenste de vaas met bloemen een gelukkig Nieuwjaar toe.

© Frank Faber 1975