043 Sokaantrekker
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat ik niet zo lang geleden een nieuwe heup heb aangemeten gekregen. Deze noodzakelijke operatie had voor mij gevolgen die ik zelf niet zo gauw voorzien had, maar nu word ik onvermijdelijk met mijn neus op de feiten gedrukt. Het blijkt nu dat ik met de simpelste dingen, het gaat wel steeds beter, afhankelijk ben van hulp van mijn medemens. In dit geval mijn vrouw. Je gaat lachen en ik lijk nu net een hoogbejaarde, maar deze ervaring heeft me wel in de gelegenheid gebracht om te voelen hoe het is om te gaan met problemen welke voor ons simpele dingen zijn, maar die voor hulpbehoevende bejaarden dagelijkse realiteit is bij de verzorging. Ik weet niet of dit een nuttige ervaring is, maar het is toch misschien goed hier bij stil te staan. Ik heb gemerkt dat ik afhankelijk van mijn vrouw geworden ben bij het aantrekken van mijn rechtersok, mijn linker levert geen problemen op. Hoe dan ook lastig want je wilt toch wel elke dag schone sokken aantrekken. Nu brengt haar noodzakelijke hulp in dit geval geen problemen met zich mee, we wonen toevallig op hetzelfde adres, dat maakt het makkelijk, maar omdat ik toch niet de rest van mijn leven van haar afhankelijk wil zijn voor het aantrekken van mijn rechtersok, uitrekken gaat veel makkelijker, dat kan ik zelf. Voor sokken uit te trekken zijn er speciale sokuittrekkers in de handel die behoorlijk prijzig zijn. Wellicht zijn ze met diamanten ingelegd of zo en ik snap ook niet waarom ze een sokuittrekkers en aantrekker niet gecombineerd hebben in een apparaat, lijkt me wel zo efficiënt. Maar goed, om mijn vrouw te ontlasten heb ik, of eigenlijk heeft zij bij de thuiszorgwinkel een sokaantrekker aangeschaft. Ik vraag me af of er dan ook nog verschil tussen linker sokuittekkers en rechter sokaantrekkers bestaat. Dat zou het wel erg gecompliceerd maken. Voor het luttele bedrag van slechts vijf Euro ben ik nu de trotse eigenaar van een heuse sokaantrekker, dus daar kan je geen buil aan vallen. Die sokuittrekkers zijn zoals gezegd fors duurder maar die heb ik niet nodig, dus dat komt in dit geval goed uit. Ik denk dat de bedenker van die sokaantrekker wel octrooi op zijn gouden idee heeft aangevraagd al betwijfel ik of hij er rijk van is geworden, want het lijkt me niet bepaald de uitvinding van de eeuw. Maar goed, toch handig dat ze bestaan. Ik hoop in stilte wel dat ze onverwoestbaar zijn want als ik elke week opnieuw vijf Euro hier voor moet uitgeven wordt het alsnog een dure aangelegenheid. Ik weet ook niet hoelang ik er gebruik van zal moeten maken want straks kan ik na enige oefening wellicht ook zonder dat hulpmiddel mijn rechtersok aantrekken. Ik hoef hem dan natuurlijk niet weg te gooien, zo groot is hij niet dus hij neemt niet veel plaats in beslag en je weet nooit of ik hem later nog eens nodig mocht hebben. Of hij gebruikersvriendelijk is moet nog blijken, volgens de vrouw in de winkel wel en er zit zelfs een gebruiksaanwijzing bij, maar dan in het Engels. Dat is vreemd want op de verpakking staat wel in het Nederlands: "Sokaantrekker." Er zit ook een illustratie bij om het goed te maken dat de gebruiksaanwijzing dan toch in het Engels is. Het apparaat zelf is de eenvoud zelve: een simpel stukje plastic met een touwtje eraan. Ik ben benieuwd hoelang het geduurd heeft voordat het uiteindelijke ontwerp tot stand gekomen is en vooral, of het werkt. Dat is het voornaamste. Het lijkt me vrij zinloos om voor die vijf Euro te reclameren mocht er iets mis mee zijn. Als er al garantie op zou bestaan. Gelukkig sta ik er met betrekking tot die gebruiksaanwijzing niet alleen voor en besloot de hulp van mijn zus in te schakelen.
Ik heb die gebruiksaanwijzing onder de scanner gelegd en gelukkig is dat niet ten koste van de duidelijkheid ervan gegaan, met het verzoek aan haar als ze hiertoe in staat is en in de gelegenheid, om dit in begrijpelijk Nederlands voor mij te vertalen. Ik spreek een aardig mondje Engels maar mijn kennis van die taal is helaas net niet toereikend genoeg voor mij om een gebruiksaanwijzing met mogelijk ingewikkelde termen te doorgronden. Zelfs met behulp van de plaatjes, die ook op de scan staan, vrees ik dat het me niet zal lukken. Ik heb de scan met begeleidende tekst van mij per e-mail opgestuurd en ik denk dat dit voor haar geen problemen op zal leveren. Sokaantrekkers, ik had voorheen nooit van dit merkwaardige begrip gehoord, laat staan dat ik kon vermoeden ooit een sokaantrekker nodig te hebben, maar nu ik er dan toch eentje nodig heb en inmiddels ook in mijn bezit heb, ben ik blij dat ze bestaan. Nu moet nog blijken of ik er ook mee overweg kan en dat het geen miskoop is geweest. Ik hoop er spoedig achter te komen.
Ach, er komt vast een tijd dat ik het zelf weer kan, zelfs zonder sokaantrekker, die verdwijnt dan in het familiearchief. Dan zegt een van mijn talrijke nazaten vol trots: "Kijk, dit is nou de sokaantrekker van Opa!"
Ik moest op de eindcontrole in het ziekenhuis ergens wel lachen; de chirurg zei tegen mij dat ik misschien wel de rest van mijn leven met die heup zou kunnen doen. Ik hoop niet dat hij hiermee bedoelt dat ik jong zal sterven. De operatie zelf vond plaats enkele dagen na mijn verjaardag, dus in zekere zin zou ik die nieuwe heup kunnen beschouwen als een verjaarscadeau. Tja, de een krijgt een goede fles wijn voor zijn verjaardag en weer ander, zoals in mijn geval een nieuwe heup.
© Frank Faber 2009