041 Tijdnood

Soms kan ik gewoon niet bevatten dat er mensen zijn die echt nergens tijd voor vrij kunnen maken. Naar mijn idee halen die mensen zich veel te veel verplichtingen op de hals. Verplichtingen waarvan de meeste totaal overbodig zijn. Ik heb al lang besloten de meeste verplichtingen overboord te gooien en eerlijk gezegd is de kwaliteit van mijn leven hierdoor niet afgenomen. Integendeel zelfs; zonder al die overtollige ballast ben ik een stuk gelukkiger geworden. Er zijn mensen die zelfs geen tijd hebben van het leven te genieten, hun leven bestaat hoofdzakelijk uit stress en een race tegen de klok. De mate waarop je agenda gevuld is, lijkt evenredig met je geluksgevoel; hoe voller je agenda is, hoe leger je leven in feite is. Natuurlijk klinkt dit paradoxaal, maar als je er je gedachten over laat gaan zit er toch een kern van waarheid in. Mensen hebben ook geen tijd om naar elkaar te luisteren, de oorzaak van veel onbegrip. Ergens vind ik deze mensen erg zielig en wellicht kunnen zij op hun beurt niet begrijpen dat ik juist wel tijd voor allerlei zaken heb. Belangrijker zaken. Ik kan mij voorstellen dat dit bij vele mensen gevoelens van afgunst teweeg kan brengen, maar daar zit ik niet zo mee omdat die mensen zonder het te weten zelf de oorzaak van hun misère zijn.

Een van mijn vorige werkgevers had ooit eens exact uitgerekend hoe je zoveel mogelijk verschillende werkzaamheden in een zo kort mogelijke tijd uit kunt voeren om zodoende financieel gewin te behalen. Het probleem was dat hij van zijn ondergeschikten verwachtte zich aan zijn strakke schema te houden en omdat dit recht tegen mijn tempo doeloe gevoel indruiste leverde dit me een oeverloze discussie met hem op. Het griezelige was dat de praktijk uitwees dat je inderdaad enorme sommen geld op deze manier kon vergaren zodat die chef uiteindelijk triomfantelijk met een brede grijns kon zeggen: "Zie je wel! Ik heb toch gelijk gehad!"

Bij deze baas heb ik het dan ook niet zo lang uitgehouden. Mijn volgende werkgever had weer andere ideeën en meer geduld dus daar voelde ik me meer op mijn gemak. Het valt me ook wel eens op dat er werknemers zijn die tegen de tijd dat ze weer huiswaarts keren, al ruim van tevoren erg nerveus worden en de klok nauwlettend in de gaten houden en ineens enorm veel haast hebben om weg te komen. Terwijl het natuurlijk niets uitmaakt of men nu tien minuten later thuiskomt. Ik vraag me af of het omgekeerde ook van toepassing is; als men 's ochtends op weg is naar het werk, of men dan ook zo'n haast heeft.

Je zou dit alles kunnen resumeren door te zeggen dat het leven eigenlijk veel te kort duurt om je druk te maken over allerlei totaal onbenullige zaken waardoor je in feite geen tijd overhoudt je bezig te houden met werkelijk belangrijke dingen, zoals levensgeluk. Als je leven voorbij is zonder dat je jezelf de tijd hebt gegund te genieten is je leven zinloos geweest. Maar er zijn vrees ik weinig mensen die durven toe te geven dat al hun gewichtige gedoe nergens toe leidt.

© Frank Faber 2009