029 Turbo biefstuk

Het was een bijzonder chique eetgelegenheid waar bijna uitsluitend welgestelden kwamen, want als je het voornemen had daar te dineren moest je wel heel diep in je buidel tasten. Om die reden zaten daar dan ook alleen notarissen, doctoren, kortom, mensen die het breder hadden dan de doorsnee arbeider.

Het mocht in dit geval beschouwd worden als hoge uitzondering dat daar een eenvoudig arbeidersgezin toch enigszins onbehaaglijk aan een tafeltje voor vier had plaatsgenomen. Op z'n zondags uitgedost dat spreekt, maar het behoeft geen uitleg dat zelfs het beste wat de garderobe van deze eenvoudige lieden te bieden had nog niet goed genoeg was voor deze gelegenheid. Alleen de wijnkaart al beloofde voor een niet geringe prijs het beste van het beste. In een hoek zat een strijkkwartet de muzikale omlijsting te verzorgen.

Het servies en bestek en verder de hele entourage straalde een bijzondere kostbaarheid uit.

De gelukkige eigenaar van dit alles liep uiterst beleefd bij zijn gasten te informeren of alles naar wens was. De ober, een onberispelijk gentleman, kwam de bestelling opnemen bij genoemd arbeidersgezin.

Alsof het een staatsgeheim betrof fluisterde het gezinshoofd in het oor van de ober:"Doe mij maar een lekkere malse tornado!"

De ober fronste zijn wenkbrauwen en zei zonder verder een spier te vertrekken:"Voor die bestelling moet u bij het K.N.M.I. zijn, of wellicht bij Erwin Krol, onze weerman, maar als u hier vandaag een tournedos eet, komen de tornado's morgen vanzelf!"

En inwendig moest hij lachen om zijn eigen banale grapje.

© Frank Faber 1999